Франциялык баск шаарларынын эң коозу албетте Биариц. Миң уккандан бир көргөн деп, мен да барып көрдүм, алтургай суусуна да түштүм.
Аскаларга жабыштырыла курулган шаарга коңшу жерлерден жабылып эс алуучулар келип турушат, бирок чет элдиктер өтө аз. Себебин Жер ортолук деңизинин боюндагыдай эмес, жаан-чачындын көптүгү менен түшүндүрүштү. Киши аз болсо, кычкылтек көп болот деп шаар тургундары деле камырашпайт. Шаардын так борборунда эки пляж бар экен, пляжда бирок соодагерлер жок, тамак саткандарды да көрбөйсүз. Анткени, биринчиден, суу боюнда соода борборун ачууга же курулуш курууга эч кандай уруксат жок, экинчиден, шам-шум эткен тамагын алып алышкандар болгону менен, тамакты бул эл дасторкондо (ресторанда же үйдө) отуруп жеген тамакты гана тамак деп санашат.
Экинчи Дүйнөлүк согуштун катышуучуларына эстеликти көрүп, бул шаар нацисттик Германия басып алган Франциянын батыш жарымына киргенин эстедим кинчи жарымы нацисттердин колтугуна кирип алган Виши режимине караган). Француздар 28 панфиловчулардай кашык каны канганча аесуз согушкан эмес, бирок согушкандар албетте болгон. Алардын арасында баск мекенчилери (улутчулдарЫ) Союздаштар 1944-жылы Батыш фронтун ачканда жана бир жылдан кийин Парижди бошоткондо алдыңкы сапта туруп баатырдык менен согушушкан, себеби басктар, албетте, баатыр эл болгон.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment