Уруучулук кыргызда эле бар экен десем, гаскондордо да жолуктурдум. Бирок бул системада кыз-эркек деп бөлүү жок, кимиси күчтүү болсо, ошол кланды карманышат. Кадимки эле биздин айылдагы туугандардай, кимдин кайда эмне кылып жүргөнүн билип турушат, бир бирин колдошот, кээде урушуп же бир биринен кызганган учурлар да жок эмес. Алардын бири мага буларды айтып берди:
"Менин атам Британиден (Франциянын батышындагы провинция), энем ушул жактык. Мен өзүмдү энемдин кланына кошом. Каникулда таятамдын Дакс тараптагы ак сарайына келип, анын айланасындагы дүпүйгөн токойдо ойночубуз. Көзү өткөндөн кийин, үйүн инисинин уулу Жан алды. Менин инимен көрө ошого өткөнү жакшы болду, анткенин иним экөөбүз ата-энебиздин мурасынын айынан урушуп кеткенбиз. Жандын сегиз бир тууганы бар. Менин энем "менин алты эле балам бар" деп ичи тарычу эле. Бир туугандарым менен 3-4төн балабыз бар. Бул Франциядагы орточо көрсөткүчтөн жогору. Бирок Жандын үй-бүлөсү мындан да чоң. Энеси 83кө чыкса да тың, 45 небере-чөбөрөсү бар, күйөөсүнүн да көзү тирүү. Биздин кланда жалпысынан 40 чакты бөлөбүз, ар кимибиз ар жерде, бирок жамандык-жакшылыкта жолугушуп турабыз. Жан биздин таятабыздын үйүндө ар жылы 12-августта курултай өткөрөт, ага чогулганда 150гө жакын киши келебиз." деп сөзүн жыйынтыктады маектешим.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment